De eerste Low Whistle werd in de zestiger jaren gebouwd in opdracht van Uilleann Piper Finbar Furey. Hij was niet in staat een dwarsfluit te bespelen en gaf aan een instrumentenbouwer de opdracht een fluit te bouwen die qua klankkleur de houten dwarsfluit benaderde, maar die gemakkelijker te bespelen was. Het ontwerp had hij al in zijn hoofd: een uitvergrote versie van de populaire Tin Whistles. Op dit ontwerp werd nooit een patent genomen, waardoor in de loop der jaren veel varianten zijn opgedoken.
De Low Whistle is een brede, lage fluit met zes vingergaten. Deze zijn vrij groot en moeten met de middelste vingerkootjes worden afgedekt. Enkel de vingertoppen van de ringvingers kunnen gebruikt worden door mensen met redelijk brede vingers. Deze techniek is ook gebruikelijk bij het bespelen van de Uilléann Pipes. Wellicht dankt de Low Whistle daaraan zijn populariteit bij pipers. De vingerzetting is identiek aan die van de Tin Whistle: volledig open.
De bekendste Low Whistles zijn gemaakt van rechte aluminium buizen met een dikke twee en een halve centimeter doorsnede. De oudere versies hebben plastiek mondstukken. Deze produceren echter een laag volume. Recentere Low Whistles hebben aluminium mondstukken die luider van klank zijn.
Veel Low Whistles zijn uit één stuk gemaakt en kunnen niet gestemd worden, wat niet zo handig is voor een metalen fluit die bij opwarmen sterk zakt qua toonhoogte. Voldoende tijd nemen om de fluit in te spelen, is hoe dan ook aangewezen. In een koud instrument treedt zodanig veel condensatie op, dat het blaasgat de eerste vijf minuten om de haverklap geblokkeerd geraakt.
Diverse bouwers maken houten Low Whistles met een prachtige klankkleur. Van het Amerikaanse merk Suzato zijn er volledig plastieken op de markt. Deze moeten qua klank en volume niet onder doen voor de aluminium versies en ze zijn voorzien van een stemstuk.
De afstand tussen de kam van het mondstuk en het einde van het inblaasgat is in verhouding groter dan bij de Tin Whistle. Hierdoor ontstaat er een luchtwerveling die de typische hese klank veroorzaakt. In de praktijk betekent dit echter ook dat er relatief veel lucht verloren gaat. Bespelers van de Low Whistle hebben dan ook gezonde longen nodig.
De hoogste en kleinste Low Whistles die mij bekend zijn, staan in la. De laagste ook. Deze laatste zijn zeer moeilijk te bespelen, maar produceren een indrukwekkende klank. Alle toonaarden tussenin zijn ook verkrijgbaar. Naast de D-whistles zijn vooral deze in F, die relatief klein zijn maar wel echt als Low Whistles klinken, erg populair.
De beste Low Whistles die momenteel te koop zijn, worden gemaakt door de in Duitsland wonende Ier Colin Goldie. Ze zijn voorzien van een stemstuk en uitstekend qua klank, volume en stemming.