Het spelen van volksmuziek is een uit de hand gelopen hobby. Wat omstreeks 1979 - op zestienjarige leeftijd - begon met een mondharmonica en enkele simpele Ierse deuntjes, is uitgegroeid tot een volwaardig repertoire, een tafel vol instrumenten en af en toe een degelijke folkgroep met vrienden-muzikanten die nog andere instrumenten beheersen. Heerlijk.

De hoofdmoot van mijn repertoire is zogeheten ´Keltische folk´: hedendaagse versies van traditionele muziek uit Ierland, Schotland, Wales en Bretagne. Het zwaarste accent ligt op de Ierse traditie. Af en toe zijn er uitschuivers naar volksmuziek uit andere regio´s, onder meer Wallonië, Centraal Frankrijk, Quebec, Scandinavië en soms kom ik ook gewoon thuis terecht, in Vlaanderen.

Qua instrumenten is het niet bij de ´smoelschuiver´ gebleven. Na de mondharmonica kwamen er zowat alle blaasinstrumenten bij die in de Ierse traditie in gebruik zijn: stembanden, houten dwarsfluit (of flute), low whistle, tin whistle en last but not least de Uilleann Pipes.